بذر گیاه لیندا یا نخل دم اسبی Nolina recurvata seeds

گیاه لیندا یا نخل دم اسبی Nolina recurvata که پای فیل و نخل دم‌اسبی نیز نام دارد، گیاهی از خانواده‌ی مارچوبگان می‌باشد که بومی استان‌های تامالیپاس، وراکروز و سن‌لوئی پوتوسی در شرق کشور مکزیک می‌باشد. صرف‌نظر از نامی که به آن مشهور نشده، این محصول ارتباط نزدیکی به نخل‌های واقعی ندارد. در اروپا و سرتاسر جهان به عنوان یک گیاه تزئینی معروف شده است. نمونه‌هایی 350 ساله از لیندا هستند که در کشور مکزیک قرار دارند.

عکس: گیاه بسیار زیبای لیندا یا دم اسبی

یک گیاه همیشه‌بهار و چندساله که تا ارتفاع 4.7 متری رشد می‌کند و قسمت پایین تنه‌ی آن تورم قابل توجهی دارد که برای ذخیره‌سازی آب استفاده می‌شود. تک‌شاخه‌ی نخل‌مانند کلاله‌هایی به شکل بند، برگ‌های انحنادار چرم‌مانند که گاهی اوقات انتهایشان شبیه گیره‌ی مو است و خوشه‌‎های گل حاوی گل‌های سفید کوچک تولید می‌کند. البته گل‌دهی از زمانی آغاز می‌شود که گیاه به 10 سالگی رسیده باشد. بر اساس گفته‌های انستیتوی اکولوژی در استان وراکروز، 10 گونه‌ی مختلف از این گیاه وجود دارند.
کاشت
این گیاه که جایزه هم دریافت کرده، غالباً به عنوان یک گیاه خانگی یا گیاه محیط بیرون در باغ‌های اقلیم‌های معتدل پرورش داده می‌شود. لیندا گیاهی است که رشد آن آرام بوده، در برابر خشک‌سالی مقاوم است، تا دمای منفی 5 درجه جان‌سختی دارد، زیر نور کامل آفتاب و سایه‌ی خفیف رشد می‌کند و نیازمند مخلوط خاک مناسب است که بتواند پس از آبیاری تخلیه‌ی آب را انجام دهد. درهرحال مراقب باشید که آبیاری افراطی انجام ندهید و البته مواظب آفاتی نظیر خستر آردپوش یا کشینل باشید. اگر قرار است که در مکان‌هایی با زمستان سخت نگه داشته بشود، باید آن را به محیط داخلی بیاورید، زیرا نمی‌تواند دماهای سرد را تحمل کند. برای اینکه گیاه شکل اولیه‌ی خود را حفظ کند، انتهای برگ‌های آن نباید چیده شوند و هنگام تعویض گلدان، باید تمامی ریشه‌های آن را نگه دارید.
لیندا در اکثر اوقات آرام رشد می‌کند و در صورت وجود سایه‌ی خفیف نیز خوب رشد خواهد کرد و لزومی ندارد برای موفقیت به نور روشن نیاز داشته باشد. اگر مقداری نور خورشید فراهم کنید، مشاهده خواهید کرد که گیاه تعدادی برگ جدید، مرئی و شاداب مشاهده خواهید کرد؛ یعنی نور بیشتر معادل با رشد بیشتر است.

گل های بسیار زیبای گیاه لیندا یا نولیا

در پایه‌ی نخل دم‌اسبی یک ساقه‌ی بسیار کلفت و متورم با ظاهری چوبی وجود دارد. این بخش در اصل یک اندام ذخیره‌ساز آب است و می‌تواند در دوران خشک‌سالی از گیاه پشتیبانی نماید. باید حداقل چند بار در ماه آبیاری را انجام دهید (در صورت امکان هفته‌ای یک بار در تابستان) و البته مطمئن شوید که آبیاری شما کامل باشد. مخازن آب در صورت فراموش کردن آبیاری از سوی شما، از گیاه پشتیبانی خواهند کرد. البته به این مخازن آب کفایت نکنید، چون در این صورت به جای یک گیاه در حال رشد، صرفاً یک گیاه زنده خواهید داشت.
در صورتی که رطوبت هوا بسیار پایین باشد، لبه‌ها و نوک گیاه قهوه‌‌ای خواهند شد اما در غیر این صورت، رطوبت هوا اهمیت خیلی زیادی ندارد. هر چند هفته یک بار در بهار و تابستان به گیاه غذا بدهید. یک کود عمومی کفایت خواهد کرد.
زمانی که صحبت از ملزومات دمایی می‌شود، نخل دم‌اسبی بر خلاف سایر گیاهان خانگی، بسیار جان‌سخت بوده و دماهای زیر صفر را هم تحمل خواهد کرد. اما قرار گرفتن گیاهتان در معرض دماهای پایین باید به صورت یک اتفاق باشد، نه اینکه دائماً ادامه پیدا کند. دماهای پایین‌تر از 7 درجه‌ی سانتی‌گراد را هدف‌گذاری نکنید و اگرچه دماهای بالاتر نیز پذیرفته است، اما سعی کنید به دمای 21 درجه برسید تا شرایط رشد خوب فراهم گردد.

در صورت رشد خوب می‌توانید هر سال فرایند تعویض گلدان را برای گیاه انجام دهید. اگر شرایط خیلی خوب نیستند یا می‌خواهید اندازه‌ی رشد گیاه را محدود کنید، هر دو سه سال یک بار تعویض گلدان را انجام دهید. هنگام تعویض گلدان، نیاز به خاک ویژه یا پیگیری نکته‌ی خاصی نیست و فقط باید سعی در حفظ ظاهر گیاه داشته باشید و یک گلدان بلند انتخاب کنید تا برگ‌های بلند گیاه روی زمین نیافتند.
تکثیر نخل دم‌اسبی نسبتاً دشوار است، زیرا این کار معمولاً از طریق جوانه‌هایی که به صورت دوره‌ای تولید می‌شوند انجام می‌گیرد. مشکل اینجاست که این جوانه‌ها به گیاه والد وابسته هستند و ریشه‌‎های خود را خیلی سریع شکل نمی‌دهند. بدین ترتیب اگر یک جوانه را خیلی زود جدا کنید، باید خودتان ادامه‌ی شرایط را برای آن فراهم نمایید.