بذر کمیاب گیاه گوشت خوار دروزرا یا دروسرا (Drosera)

بذر کمیاب گیاه گوشت خوار دروزرا یا دروسرا (Drosera) خانواده: Droseraceae زیستگاه اصلی: آمریکای شمالی، استرالیا و مناطق گسترده دیگر این گیاه بسیار جالب، زیبا و کمیاب می باشد.سیستم گیاه به صورتی که است با ترشح بو و شکل خاصی که دارد حشرات را به سمت خود جذب کرده و با پرزهای چسبناک خود آنها را به دام انداخته و تجزیه میکند.

   دروزا (گیاه بیشه ‌قرمز)


دروزا که از آن تحت عنوان بیشه قرمز و شبنم آفتابی نیز یاد می‌شود، یک گیاه گوشتخوار است. آن‌ها از ماده‌ی چسبناک و غلیظی تحت عنوان لعاب استفاده می‌کنند تا طعمه‌شان را گیر انداخته و آن را هضم کنند. این مواد چسبنده در کرک‌های ویژه‌ای از گیاه که تحت عنوان مویچه (تریکوم) شناخته می‌شوند، قرار دارند. این گیاه در دسته‌ی گیاهان گوشتخوار قرار می‌گیرد. حداقل 188 گونه‌ی مختلف از همین گیاه گزارش شده است. در همه‌جای دنیا غیز از قطب جنوب، می‌توانید این گیاه را پیدا کنید. خیلی از گونه‌های بیشه قرمز دو یا بیش از دو سال عمر می‌کنند. اما سایرین فقط به مدت 1 سال عمر کرده و خود را از طریق دانه تکثیر می‌کنند. گونه‌‌های خاصی از بیشه قرمز موجود هستند که می‌توانند 50 سال نیز زنده بمانند.

  توصیف

نام علمی دروزا از لغت یونانی  (drosos) به معنی «شبنم، قطره‌ی شبنم» گرفته شده است. نام انگلیسی آن یعنی sundew نیز از لغت لاتین ros solis به معنای «شبنم آفتاب» گرفته شده است. هر دو نام اشاره به قطرات عرق‌مانند و بودار روی گیاه دارند که به واسطه‌ی ماده‌ی چسبناک موجود در گیاه مشاهده می‎شوند. این ماده‌ی چسبناک از شاخک‌های موجود روی ساقه‌ی هر گل بیرون می‌آید. این ماده‌ی چسبناک روی بدنه‌ی گیاه سر خورده و حشرات عاشق شیرینی را در روز و شب جلب می‌کند. این ماده‌ی چسبناک دارای آنزیم‌هایی است که حشرات را می‌بلعد و بدین‌طریق، نیتروژن موردنیاز گیاه را تامین می‌کند. همانند تمامی گیاهان، بیشه قرمز غذای خودش را می‌سازد و از حشرات تغذیه می‌کند تا نیتروژن و سایر مواد مغذی موردنیازش را تامین نماید. این گل‌های ریز، طولی معادل 127 میلی‌متر دارد که به بلندی کف دست یک انسان بالغ است، البته برخی گونه‌های خاص بیشه قرمز هستند که قد بلندتری دارند. یک گونه‌ی خاص از بیشه قرمز تحت عنوان دروزا ارتروژین وجود دارد که ارتفاعش به 9 متر نیز می‌رسد. ریشه‌های بیشه قرمز چندان قوی نیستند. آن‌ها معمولاً برای گرفتن آب و نگه‌داشتن بیشه قرمز در دل خاک مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مصارف دارویی
umbellata Elaeagnus

بذرکو هیچ مسوئلیتی در قبال اثرات منفی مصرف این گیاه قبول نمی‌کند. در نتیجه حتماً قبل از مصرف این گیاه به عنوان دارو، از یک فرد حرفه‌ای مشورت بگیرید.
رفع اسهال؛ سرطان؛ بیماری‌های قلبی؛ رفع سرفه؛ محرک.
گل‌های این گیاه برای رفع اسهال، بیماری‌های قلبی مفید بوده و می‌توانند نقش محرک را نیز ایفا کنند. دانه‌های زیتون پاییزه نیز می‌توانند به عنوان محرک در درمان سرفه استفاده شوند. روغن کشیده‌شده از دانه‌های این گیاه برای درمان عفونت‌های ریوی استفاده می‌شود. میوه‌ی بسیاری از گونه‌های این گیاه دارای منابع غنی ویتامین و مواد معدنی هستند که در میان آن‌ها می‌توان به ویتامین آ، سی و ای، فلاونوئید و سایر ترکیبات فعال از نظر زیستی اشاره نمود. همچنین منابعی غنی از اسیدهای چرب در میوه‌ی این گیاه یافت می‌شود که در کمتر میوه‌ای مشاهده می‌شوند. بررسی شده که این میوه می‌تواند احتمال ابتلا به سرطان را کاهش داده و در روند رشد سلول‌های سرطانی اختلال ایجاد کند.
سایر مصارف
سوخت؛ بادگیر.
این گیاه می‌تواند مانع موفقی ایجاد کند، حتی در مناطقی که در نزدیک دریا قرار دارند و بادخیز هستند. با توجه به عرض و ارتفاع این گیاهان از آن‌ها برای مقابله با وزش باد استفاده می‌شود. با استفاده از این گیاه نوعی پرچین در اطراف باغ ساخته می‌‎شود که منجر به غنی‌شدن خاک و تغذیه‌ی گیاهان مجاور نیز می‌گردد. از چوب آن نیز به عنوان یک سوخت خوب بهره گرفته می‌شود.

چه می‌خورند

مگس، پروانه یا هر حشره‌ی دیگری که عاشق شهد است، به بوی شیرین ماده‌ی چسبناک این گیاه جذب می‌شود. وقتی که حشره بر روی نوک رنگارنگ این گیاه فرود بیاید، کارش تمام است و آن‌جا گیر می‌کند. گیاه دارای سلول‌هایی است که پس از فرود حشره، ماده‌ی چسبناک بیشتری تولید می‌کنند. بدین‌ترتیب این ماده دورتادور حشره را فرا می‌گیرد. سپس گیاه بیشه قرمز شاخک‌های بیرونی‌اش را به دور حشره جمع کرده و مواد مغذی موجود در آن را جذب می‌کند. او شاخک‌هایش را به سرعت پیرامون حشره می‌گرداند: در برخی از گونه‌ها این امر فقط چند ثانیه طول می‌کشد. برخی از گونه‌ها نظیر دروزا گلاندولیگرا می‌توانند در کسری از ثانیه شاخک‌هایشان را به دور حشره بچرخانند. اکثر بیشه قرمزها بخشی از خودشان را نیز روی شکار خم می‌کنند تا حتی‌الامکان حشره را در آن‌جا نگه دارند. یک گونه‌ی خاص تحت عنوان دروزا کاپنسیس، برگش را به مدت 30 دقیقه دور شکار می‌پیچاند. معمولاً پس از گذشت 15 دقیقه، شکار می‌میرد. پس از مرگ حشره، بیشه قرمز تمامی قسمت‌های بدن، غیر از اسکلت بیرونی را می‌خورد. وقتی که خوردن حشره به پایان رسید، شاخک‌ها دوباره باز می‌شوند و اسکلت حشره روی زمین می‌افتد.

سایر مصارف

از آن به عنوان داروی گیاهی نیز استفاده می‌شود. هنوز هم از بیشه قرمز برای درمان سرفه، آسم و عفونت‌های ریوی استفاده می‌شود.
به دلیل گوشت‌خوار بودن و همچنین زیبایی قطرات شبنم‌مانندی که روی شاخک‌های این گیاه قرار دارند، از بیشه قرمز به منظور تزئین باغ و خانه نیز استفاده می‌شود. البته پروش آن‌ها سخت است: آن‌ها نیاز به آب زیاد دارند (خاکشان معمولاً باید حاوی رطوبت زیاد باشد) و آب مورد استفاده نیز باید خالص باشد (بدون مواد معدنی)، زیرا اگر این‌گونه نباشد احتمال رشدنکردن یا حتی ازبین‌رفتن گیاه وجود دارد.
همچنین بومی‌های استرالیا، بخش‌های خاصی از گیاه بیشه قرمز را می‌خوردند. 

منبع: wikipedia