بذر درخت میوه کمیاب فیجوا یا فوجیا (Acca sellowiana)

میوه فیجوا یا فوجیا (Acca sellowiana)

این میوه در پاییز می‌رسد، سبزرنگ و بیضوی است و اندازه‌ای معادل تخم مرغ دارد. عطر و طعم آن شیرین و آروماتیک بوده و مشابه میوه‌هایی همچون سیب، آناناس و نعناع است. گوشت این میوه آبدار بوده و دارای دو بخش است: بخش داخلی آن کم‌رنگ، ژلاتینی و دارای پالپ است، بخش بیرونی آن که نزدیک‌تر به پوست قرار دارد اندکی دانه‌دار بوده و ظاهر مات‌تری دارد. این میوه وقتی که به رسیده‌ترین حالت ممکن می‌رسد، بر روی زمین می‌افتد اما قبل از این مرحله می‌بایست چیده شود تا آسیبی به پوست و گوشت میوه وارد نشود.
پالپ میوه مشابه با گواوا می‌باشد و بافتی دانه‌دانه دارد. از پالپ فیجوا در بعضی از محصولات آرایشی طبیعی به عنوان لایه‌بردار استفاده می‌شود. میوه‌ی فیجوا یک بوی متمایز و قوی دارد. این رایحه به خاطر استر متیل بنزوات و ترکیبات مرتبط و موجود در این میوه است.

شرایط رشد

این گیاه دارای طبع گرمی بوده که در مناطق استوایی و زیراستوایی می‌روید، اما حداقل به 50 ساعت از سرمای زمستان نیاز دارد تا بتواند میوه بدهد. درضمن این گیاه در برابر سرمازدگی مقاوم است. اگر این گیاه از طریق دانه رشد ‌کند، ذکر شده که در طول یکی دو سال اول رشد کندی دارد. گیاهان جوان اگرچه نسبت به سرما مقاوم هستند اما به بادهای شدید حساس هستند.
در نیم‌کره‌ی شمالی، این گیاه تا شمال و غرب اسکاتلند هم کاشته شده، اما در چنین شرایطی هرسال میوه نمی‌دهد، زیرا با کاهش دمای زمستان به پایین‌تر از 9- درجه‌ی سلسیوس، غنچه‌های گل می‌میرند. همچنین اگر دمای تابستان فراتر از 32 درجه برود، باز هم بر میوه‌ی درخت اثر بد خواهد گذاشت. فیجوا گاهی اوقات به خشکسالی و نمک موجود در خاک مقاوم است، اگرچه امکان دارد به تولید میوه‌ی آن صدمه وارد شود. در زمان رسیدن میوه، آبیاری منظم برای این گیاه ضروری است.

ارزش غذایی

100 گرم از فیجوای خام حاوی 55 کالری و 13 درصد کربوهیدرات، 8 درصد قند، 1 درصد چربی و پروتئین می‌باشد. میوه‌ی خام به عنوان منبع غنی ویتامین سی محسوب شده و 40 درصد از مقدار لازم برای این ویتامین را در طول روز فراهم می‌کند، اما سایر مواد غذایی به صورت عمده و زیاد در آن موجود نیستند.

مصارف غذایی

اگرچه پوست این گیاه خوردنی است، اما معمولاً آن را به دو نیم تقسیم می‌کنند و پالپ را از طریق یک قاشق جدا می‌کنند. پالپ این میوه آبدار و شیرین بوده و بافت میوه با نزدیک‌شدن به سمت پوست دانه‌دانه می‌شود.
می‌توان فیجوا را به اسموتی میوه اضافه نمود تا طعم جالبی به آن بدهد. طعم این میوه قوی و پیچیده بوده و ترکیبی از گواوا، توت‌فرنگی و آناناس می‌باشد و پس از مصرف، طعم خفیفی از گالتریا را در دهان باقی می‌گذارد. همچنین می‌توان ماست، نوشیدنی، مربا، بستنی و مواردی مشابه از فیجوا را در نیوزیلند خریداری نمود. همچنین می‌توان آن را پخت و در خورشت‌ها استفاده نمود.
رسیدن میوه همیشه با چشم معلوم نمی‌شود و میوه‌ها همان سایه‌ی همیشگی از رنگ سبز را حفظ می‌کنند تا میوه بیش از حد رسیده یا پوسیده شود. البته می‌توان با یک فشار آرام، رسیدن میوه را متوجه شد؛ یک فیجوای رسیده همانند یک موز رسیده می‌باشد و بافتی مشابه دارد. معمولاً میوه وقتی که درست می‌رسد، از روی درخت می‌افتد. وقتی که هنوز میوه روی درخت آویزان است، امکان دارد اندکی تلخ باشد. وقتی که میوه افتاد به سرعت پوسیده می‌شود، پس بهتر است که هر روز میوه‌های افتاده روی زمین را جمع کنید.
وقتی که میوه نرسیده، پالپ آن هنوز سفید و مات است. وقتی که می‌رسد شفاف شده و بافت ژلاتینی پیدا می‌کند. وقتی که میوه‌ها کاملاً می‌رسند، پالپ تبدیل به یک ژله‌ی شفاف شده و هیچ نشانی از رنگ قهوه‌ای در آن مشاهده نمی‌شود. وقتی که پالپ میوه و پیرامونش شروع به قهوه‌ای‌شدن می‌کنند، یعنی میوه زیادی رسیده، اما کماکان قابل خوردن است و می‌توان از آن آبمیوه، مربا یا کمپوتی خوشمزه درست کرد.
گل‌برگ‌های این گیاه هم قابل خوردن هستند و طعمی شیرین با رگه‌هایی مشابه از دارچین دارند. رایج‌ترین استفاده از این گلبرگ‌ها افزودنشان به سالاد است. آن‌ها معمولاً توسط پرندگان خورده می‌شوند.

راهنمای کاشت

راهنمای کاشت

کاشت:
برخی از ارقام فیجوا خودبارور هستند. اما بسیاری از آن‌ها این‌گونه نیستند و نیاز به گرده‌افشان دارند. امکان دارد جوانه‌های این گیاه دارای کیفیت قابل قبول باشند و یا نباشند، یا اینکه خودبارور باشند یا نباشند. امکان دارد فیجوا تبدیل به یک درخت پراکنده شود، اما می‌توان با موفقیت آن را در یک گلدان بزرگ نگه‌داری کرد، به شرطی که فضای مناسب برای گیاه فراهم شود و آن را به رشد میوه‌های جدید ترغیب کنید.
منبع:wikipedia