بذر درخت زیبای باران طلایی (Koelreuteria bipinnata)

تاریخچه و موقعیت مکانی

این درخت بومی کشور چین می‌باشد؛ کشف این درخت به نام پیر دانکرویل که یک مبلغ یسوعی بود برمی‌گردد؛ او بود که بذر این درخت را در سال 1947 از چین به روسیه فرستاد. در ادامه و در سال 1753 این درخت به اروپا و در سال 1811 به آمریکا رسید. هم‌اکنون، در اکثر نقاط چین، کره، ژاپن، اروپا، نیوزیلند، استرالیا، اسرائیل و برخی از مناطق آمریکا (سواحل شرقی و غربی و ایالات جنوبی) یافت می‌شود.

نحوه پرورش

آن‌ها در خاک‌های ضعیف از نظر مواد مغذی رشد می‌کنند که شامل خاک رس، ماسه، خاک دارای زه‌کشی خوب، آلکالاین (بازی) و لوم می‌شود؛ آن‌ها نیاز به نور کامل آفتاب دارند اما خیلی هم آبیاری نمی‌خواهند. مقاومتشان در برابر غبارات نمک موجود در هوا نیز متوسط است. می‌توانند باد، آلودگی هوا، نمک، حرارت و خشکسالی را تحمل کنند. آن‌ها با نرخ متوسط رشد می‌کنند که البته گاهی اوقات رشدشان سریع می‌شود. آن‌ها دانه‌هایی تولید می‌کنند که به اطراف پخش شده و جوانه می‌زنند و به همین دلیل، امکان دارد در کنار درخت اصلی، اصله‌های دیگری نیز رشد کنند.

 بیماری و آفات

درخت باران طلایی شانه‌ای خیلی آفت و بیماری خاصی برای تهدیدشدن ندارد. امکان دارد که پوسته‌ی درخت تحت شراط اقلیمی خاصی به بیماری شانکر دچار شود. همچنین، امکان صورتی‌شدن قسمت‌هایی از پوسته‌ی بیمار درخت وجود دارد که می‌بایست شاخه‌های آلوده را جدا کنیم تا درخت سلامتش را حفظ کند.

 مصارف

استفاده در غذاهای محلی
میوه‌ی گلابی خاردار را غالباً تحت عنوان نوپال، میوه‌ی کاکتوس یا میوه‌ی تُن در زبان اسپانیایی می‌شناسند و خوردنی است. البته می‌بایست پوست آن را به دقت جدا کنید تا خارهای کوچک موجود در روی آن قبل از مصرف برداشته شوند. اگر لایه‌ی بیرونی به درستی برداشته نشود، گلوشیدها می‌توانند وارد بدن شده و باعث ناراحتی‌هایی در گلو، لب‌ها و زبان شوند، کمااینکه این گلوشیدها به راحتی در پوست دست فرو می‌روند. بومی‌های آمریکایی این میوه را داخل خاک می‌چرخاندند تا بر اثر حرکت در آن، تمامی گلوشیدها از روی پوست جدا شوند. همچنین از قراردادن میوه روی مشعل و آتش نیز برای جداکردن تیغه‌ها استفاده می‎کردند. البته امروز ارقام پارتنوکارپیک (بدون دانه) از آن نیز موجود هستند.
در مکزیک از گلابی خاردار برای درست‌کردن پیش‌غذا، سوپ و سالاد، بشقاب سبزیجات، نان برای دسر، نوشیدنی، آب‌نبات، ژله یا نوشیدنی استفاده می‌کنند. همچنین ساقه‌ی جوان این گیاه نیز خوردنی می‌باشد. مکزیکی‌ها از این ساقه برای پخت تاکوی مکزیکی یا سایر غذاهای محلی استفاده می‌کنند.
فیتوکمیکال‌ها و طب سنتی
اوپونتیا حاوی گستره‌ای از فیتوکمیکال‌ها نظیر پلی‌فنول، مواد معدنی خوراکی و بتالائین می‌باشد. به عنوان مثال، در تحقیقات پایه‌ای مشخص شده که این گیاه حاوی اسید گالیک، اسید وانیلیک و کاتچین می‌باشد.
در طب سنتی مکزیک، از گوشت و آب این میوه برای درمان زخم و التهابات گوارشی و دستگاه ادرار استفاده می‌کنند.
همچنین از این گیاه می‎توان به عنوان رنگ و تصفیه‌کننده‌ی آب نیز استفاده نمود.

موارد استفاده

از این درخت معمولاً به عنوان زیبایی در مناظر استفاده می‌شود؛ از آن‌ها غالباً در خیابان‌ها، بزرگراه‌ها، پارک‌ها و باغ‌های درخت استفاده می‌شود. از دانه‌های این درخت تسبیح و گردنبند درست می‌کنند و از گل درخت نیز می‌توان رنگ زرد تهیه نمود. همچنین از آن برای درمان ورم ملتحمه یا آب‌ریزش چشم استفاده می‌‎شود.  
منبع: wikipedia

کاشت و دستورالعمل های جوانه زنی بذر درخت باران طلایی (Koelreuteria bipinnata)

24 ساعت قبل از کاشت، دانه‌ها را در آب خیس کنید. اگر متورم شدند، آن‌ها را در چارچوب سرد بکارید. اگر متورم نشدند، به مدت 24 ساعت دیگر در آب داغ (50 درجه‌ی سانتی‌‎گراد) نگه دارید. احتمالاً همین ترفند کار خواهد کرد، اما اگر باز هم شکست خورد، روی دانه‌ها تیغ بکشید (بسیار بسیار با احتیاط) و به مدت 24 ساعت دیگر در آب گرم بگذارید.
برای «تیغ‌زدن» بر روی دانه از یک چاقوی تیز یا کاغذ سنباده استفاده کنید و پوسته‌ی سخت دانه را شکاف دهید. این کار را به آرامی انجام دهید تا گوشت سفید و داخلی دانه مشاهده شود. بدین‌طریق آب به داخل دانه نفوذ خواهد کرد. دقت کنید که به گیاهک موجود در دانه یا انگشتانتان صدمه وارد نکنید!
دانه می‌بایست برای جوانه‌زدن، فصل سرد زمستان را تجربه کند. اگر در فصل پاییز یا زمستان دانه را می‌کارید، یک چاله‌ی 7.5 سانتی‌متری حفر کرده و روی دانه را با 5 میلی‌متر خاک بپوشانید. باقی چاله را با شن نرم پر کرده و روی آن را بپوشانید.
کمپوست می‌بایست مرطوب نگه داشته شود، اما لزومی ندارد که همواره خیس باشد.
برخی از دانه‌ها ظرف مدت 3-4 هفته جوانه می‌زنند؛ سایرین در مدتی طولانی‌تر جوانه خواهند زد. هرچند وقت یک‌بار آن‌ها را بررسی کرده و با بزرگ‌شدن جوانه‌ها آن‌ها را به گلدانی بزرگ‌تر انتقال دهید تا کنترلشان راحت‌تر شود. حواستان به آن‌ها باشد. آن‌ها خیلی زود رشد می‌کنند و زودتر از چیزی که فکر می‌کنید، می‌بایست در گلدان کاشته شوند!
اگر می‌خواهید درخت را در سایر اوقات سال بکارید، می‌بایست فصول سرد را برای دانه شبیه‌سازی کنید. دانه را داخل کیسه‌ یا محفظه‌ای پلاستیکی گذاشته و آن را با خزه‌ی توربِ اندکی مرطوب یا ورمیکولیت پر کنید و سپس قارچ‌کش را نیز روی آن اسپری کنید تا از حمله‌ی آفات در امان بماند. کیسه یا محفظه را به مدت 12 هفته در یخچال (نه در فریزر) بگذارید. دانه‌ها را به صورت متناوب چک کنید و اگر در حال جوانه‌زدن هستند، بلافاصله آن‌ها را خارج کرده و طبق دستورات بالا آن را بکارید.
رشد: آن‌‎ها را در داخل گلدان پرورش دهید تا جایی که استحکام لازم برای کاشت در موقعیت دائمی‌شان را پیدا کنند. کاشت در محیط بیرون می‌بایست در اواخر بهار انجام شود تا آخرین نشانه‌های سرما هم از بین رفته باشد. اگرچه آن‌ها در مقابل سرما مقاوم هستند، اما بهتر است که در سنین پایین مراقبت بیشتری از آن‌ها به عمل بیاید.