بذر گیاه گوشتخوار دروزرا یا دروسرا سن ننتایو نیمه گرمسیری (DROSERA Sonnentau Mischung subtropical)

در میان گونه‌های دروزرا، نیمه گرمسیری‌ها معمولاً بهترین نوع برای استفاده در گلخانه‌ها هستند. آن‌ها معمولاً در محدوده‌ی دمایی متعادل بین 10 تا 35 درجه‌ی سانتی‌گراد عملکرد خوبی داشته و برای بقا در طولانی‌مدت، نیاز به دوره‌ی رکود یا ملزومات نوری خاصی ندارند. آن‌ها شاید برای شکوفه زدن به نور نیاز داشته باشند، اما شما آن‌ها را به خاطر گلشان پرورش نمی‌دهید. دروزرای نیمه گرمسیری رطوبت‌ هوای بالاتر از مقدار معمول در خانه‌ها را ترجیح می‌دهد و به نوری فراتر از نور دریافتی از طاقچه‌ی پنجره نیاز دارد. اما پرورش‌دهندگان موفقی هستند که گیاهانشان را زیر نور مصنوعی و در قفسه‌ها نگه می‌دارند تا از سختی‌ها در امان بمانند.
بسیاری از دروزراهای نیمه‌ گرمسیری عمر طولانی دارند. می‌توانید اکثر گونه‌ها را بدون تعویض گلدان تا 5 سال یا حتی بیشتر نگه‌داری کنید. حتی گیاهان یک‌ساله نظیر دروزرا بورمانی می‌توانند تا چند سال زنده بمانند، البته به شرطی که ساقه‌های گل را به محض رویش جدا کنید. اگر گیاهان شروع به افت کردند، تکثیر از طریق قلمه‌های ساقه، ریشه یا برگ ساده خواهد بود. قلمه‌های ریشه و ساقه با سرعت به شما گیاهان بالغ و جدید را هدیه می‌دهند. قلمه‌های برگ به اندازه‌ی آن دو سرعت ندارند، اما باز هم سریع‌تر از کاشت بذر هستند.
یک نکته‌ای که در موردش بحثی نیست، کاشت بذرها در سطح خاک منتخبتان است. بذرها را مدفون نکنید. برای هر بذری که مربوط به گیاهان باتلاقی است، نباید از بالا به جوانه آب بدهید. اما دروزرا فرق می‌کند. سطح خاک پس از قرار گرفتن بذرها باید به صورت سبک مرطوب شود. این کار به جوانه‌زنی کمک کرده و کاری می‌کند که بذر جایگاهش را در میان قطعات بزرگ ماسه پیدا کند. حتماً گلدان‌ها را برچسب‌گذاری کنید و قید کنید که در چه تاریخی آن‌ها را کاشته‌اید، چون امکان دارد فکر کنید که چرا بذرتان جوانه نمی‌زند و رشد نمی‌کند، درحالی‌که چند هفته هم نشده که بذرش را کاشته‌اید. برخی از بذرها به یک ماه یا حتی بیشتر برای جوانه‌زنی احتیاج دارند.
کاری که در ادامه انجام می‌دهید بستگی به این دارد که کدام روش برایتان بهتر کار کرده است. هرکس رویه‌ی ارجح خودش دارد. من گلدان‌ها را داخل کیسه‌های پلاستیکی زیپ‌دار گذاشته و آن‌ها را زیر لامپ‌های فلوئورسنت و نه خیلی نزدیک به آن‌ها می‌گذارم. همچنین می‌توانید از یک آکواریوم داخل گلخانه استفاده کنید. هدف از کیسه‌های پلاستیکی، حفظ رطوبت بالای هوا و دور نگه داشتن قارچ‌ها است. لارو قارچ جوانه‌ها را خواهد خورد. محدوده‌ی دمایی بین 20 الی 25 درجه بهترین کارکرد را خواهد داشت. دانه‌ها باید طی چند هفته جوانه بزنند. هنگامی که گیاهان جدید دارای چند برگ کوچک و حقیقی شدند، می‌توانید گلدان را از کیسه‌های پلاستیکی بیرون آورده و آن را داخل گلخانه قرار دهید. یا این‌که آن‌ها را به مدت یک سال دیگر در همان کیسه‌ها نگه دارید.
اکثر بذرهای دروزرا خیلی خیلی کوچک هستند همانند ته ریش مردان! و منجر به جوانه‌های ریز و دارای رشد کند می‌شوند. زمان می‌برد که بخواهید گیاهان گوشت‌خوار را از طریق بذر پرورش دهید. بزرگ‌ترین مشکل در شروع به کار بذرها، معمولاً مواجهه با قارچ و باکتری است که معمولاً به صورت طبیعی در اسفاگنوم و تورب یافت می‌شود. خیلی هم غیرمعمول نیست که بخواهید جوانه‌ها را چند بار تعویض گلدان کرده و در خاک جدید بکارید.
وقتی که گیاهان به اندازه‌ی کافی بزرگ شدند، می‌توانید تغذیه‌ی آن‌ها با استفاده از حشرات کوچک را امتحان کنید یا تعدادی کرم خون خشک‌شده را از فروشگاه‌ها خریداری کنید. کرم‌های خون خشک‌شده می‌توانند داخل آب خیس شده و بر روی برگ‌های لزج قرار بگیرند – به گیاهی که برگش لزج نیست، غذا ندهید. اگر غذا کپک زد، دفعه‌ی بعدی از مقدار کمتری استفاده کنید. استفاده از ایزوپروپانول 70 درصد با یک قلم‌موی نقاشی کوچک می‌تواند قارچ را کنترل کند.
کود را در هر نوع از خاک استفاده کنید. اگر کود به صورت مستقیم گیاه را نکشد، منجر به تغییر شیمی خاک خواهد شد که گیاه را ناراضی خواهد کرد. هنگامی که گیاه بیش از 1 سانتی‌متر عرض پیدا کرد، به مرطوب کردن خاک با استفاده از کود سبک دارای نیتروژن بالا و رقیق‌شده واکنش نشان خواهد داد. بهتر است که از کرم‌های خون خشک‌شده بر روی برگ‌ها استفاده کنید تا این‌که به دنبال اسپری کود باشید. اما اگر حس کردید استفاده از کود واجب است، به سراغ استفاده‌ی بادقت از کود شاخ‌وبرگ بروید.
حداقل دو سال نیاز است تا به گیاه بالغ برسید. سخت‌ترین بخش، رساندن جوانه‌ها به اندازه‌ای است که بتوانید کرم‌های خشک‌شده را به آن‌ها بخورانید. وقتی که این کار را انجام دهید، گیاهان به سرعت رشد خواهند کرد…

منبع carnivorousplants