ساقه‌ها: رنگ سبز تیره داشته و کروی یا دراز هستند، ارتفاعشان به 15 سانتی‌متر و قطرشان نیز 5-6 سانتی‌متر یا بیشتر می‌باشد.
دنده‌ها: بین 14 الی 15 دنده‌ی دارای لبه‌های تیز که با استفاده از شیارهای عمیق از یکدیگر جدا می‌شوند.
هاله‌ها: بر روی گیاهان جوان سفید یا قهوه‌ای بوده، با فاصله‌ی نزدیک در کنار یکدیگر قرار گرفته و تخم‌مرغی هستند.
خارها: خارهای مرکزی بلند و قهوه‌ای هستند، درحالی‌که خارهای شعاعی پرشمار آن سفید و مشابه کرک می‌باشند.
گل‌ها: بسیار تماشایی هستند و طولشان از مرکز ساقه تقریباً 10 سانتی‌متر می‌باشد. لوله‌ی گل سفید با ته‌رنگ سبز بوده، بالای گل اندکی انحنا داشته و قیفی شکل می‌باشد، دانه‌های سبز کم‌‎رنگ روی آن مشاهده شده و قسمت پایه‌ی آن نیز معمولاً قرمزرنگ است. کرک‌های زیاد به رنگ‌های سفید و مشکی روی گیاه یافت می‌شوند.
فصل شکوفه‌دهی: این گیاه در نیمه‌ی بهار و در ادامه در فصل تابستان گل می‌دهد. گاهی اوقات گیاه به طرز غافلگیرکننده‌ای زیاد گل می‌دهد، علی‌الخصوص اگر عمری از آن گذشته باشد.
کاشت: اچینوپسیس سیراگراندنسیس به عنوان یکی از رایج‌ترین کاکتوس‌ها محسوب می‌شود که حتی در صورت بی‌توجهی نیز می‌تواند به حیاتش ادامه دهد. با این حال بهتر است که شرایط رشد مناسب و کافی را فراهم کنید تا شکوفه‌های زیادی از طریق آن حاصل شود.

عکس : کاکتوس اچینوپسیس اورئا لوکومالا | Pseudolobivia aurea v leucomalla | Echinopsis aurea

نرخ رشد: این گونه‌ها نسبتاً سریع رشد می‌کنند و در صورت حصول بهترین شرایط، توده‌های گیاهی بزرگی را شکل می‌دهند.
خاک‌ها: همان‌طور که اکثر اچینوپسیس‌ها به خاطر شکوفه‌هایشان کاشته می‌شوند، باید مخلوط خاکی نسبتاً غنی‌تر از سایر کاکتوس‌ها را در کنار زه‌کشی خوب برایشان فراهم کنید. کمپوست دارای pH پایین را ترجیح می‌دهند. از بستری که بیش از حد آهک دارد دوری کنید.
تعویض گلدان: این گیاه نیاز به فضای زیادی برای ریشه‌هایش دارد. باید هر دو سال یک بار یا زمانی که فضای گلدان کفاف ریشه‌های گیاه را نمی‌دهد، تعویض گلدان را انجام دهید. این کاکتوس به پوسیدگی حساس بوده و باید در گلدانی کم‌عمق کاشته شود. از گلدانی که زه‌کشی خوب دارد بهره بگیرید.
آبیاری: در تابستان به آبیاری متعادل یا فراوان نیاز دارد (میزان تقاضای آن نسبت به سایر کاکتوس‌ها بیشتر است)، اما افراط نکنید. در زمستان آن را با حداقل دمای صفر درجه و در شرایط خشک نگه‌داری کنید.
کودرسانی: از کود دارای پتاسیم بالا برای تغذیه در تابستان بهره بگیرید.
جان‌سختی: در صورتی که آن را خشک نگه دارید جان‎‌سخت بوده و می‌تواند در دوره‌های زمانی کوتاه دمای منفی 5 الی منفی 18 درجه را تحمل نماید (این موضوع با توجه به شرایط رشد و واریته‌های گوناگون متفاوت است). درهرحال تامین گرما در طول سال موجب افزایش موفقیت پرورش‌دهنده خواهد شد (حداقل 5 درجه‌ی سانتی‌گراد در فصل استراحت).

عکس: گلهای بسیار زیبای  Echinopsis leucomalla

نور آفتاب: این گیاه می‌تواند موقعیت‌های روشن را تحمل کند که البته منجر به تحریک فرایند تولید گل و خارهای سنگین می‌گردد. البته در صورتی که در گرم‌ترین مقاطع فصل تابستان زیر نور مستقیم آفتاب قرار بگیرند، احتمال آفتاب‌سوختگی یا اختلال در رشد وجود خواهد شد. اگر از آفتاب فیلترشده یا سایه‌ی بعدازظهر استفاده کنید نتیجه‌ی بهتری خواهید گرفت.
بیماری‌ها و آفات: این کاکتوس می‌تواند تعدادی از حشرات را به خود جلب کند، اما گیاهانی که شرایط خوبی دارند قاعدتاً عاری از هرگونه آفت می‌مانند، علی‌الخصوص اگر در مخلوط خاک معدنی پرورش داده شده و از تهویه و نور خورشید کافی بهره بگیرند. درهرحال مواظب عنکبوت‌های قرمز و شپشک باشید.
تکثیر: پس از عبور آخرین نشان‌های سرما مستقیماً آن را داخل خاک بکارید. البته در صورت دسترسی می‌توانید از قلمه هم بهره بگیرید. دانه‌ها در فصل بهار طی 7-14 روز و در دمای 21 الی 27 درجه‌ی سانتی‌گراد جوانه می‌زنند. به تدریج و با استقرار ریشه‌های گیاه می‌توانید به آرامی پوشش شیشه‌ای آن را برداشته و تهویه‌ی مناسب را فراهم نمایید. گیاهان جوان نباید زیر نور کامل آفتاب قرار بگیرند! برای قلمه زدن، شاخه‌ای را از روی کاکتوس جدا کرده و چند هفته آن را رها کنید تا خشک شود. سپس آن را روی خاک قرار داده و بخشی از شاخه را داخل خاک فرو کنید. سعی کنید قلمه را به نوعی راست نگه دارید تا ریشه‌ها بتوانند رشدشان را به سمت پایین انجام دهند.