بذر کاکتوس گلاندولیکاکتوس آنکیناتوس رایتی (GLANDULICACTUS uncinatus wrightii)

کاکتوسی یک‌تکه و دارای اندازه‌ی متوسط که خارهای مرکزی آن قلاب‌دار و بسیار بلند هستند.
ساقه: ساقه‌های کروی یا ستونی کوتاه که رنگ سبز یا سبز متمایل به خاکستری دارند، طولشان به 15 سانتی‌متر می‌رسد و قطرشان هم بیش از 8 سانتی‌متر نیست.
دنده‌ها: ارتفاعی معادل 9 الی 15 میلی‌متر و عرض 6 الی 10 میلی‌متر دارند، شکاف عمیقی در میانشان مشاهده می‌شود و تقریباً میان برآمدگی‌ها تقسیم می‌شوند.
خارها: خارهای جدید در هاله‌های جوان صورتی و متمایل به قرمز هستند که با گذر عمر رنگشان به خاکستری کم‌رنگ تغییر پیدا می‌کند.
خارهای شعاعی: بین 8 الی 10 عدد هستند، 3 مورد از آن‌ها قلاب‌دار بوده، ضخامتشان تقریباً با خارهای مرکزی برابر بوده و طولشان بین 15 الی 45 میلی‌متر متغیر می‌باشد.
خارهای مرکزی: قلاب‌دار بوده و طولشان بین 5 الی 12 سانتی‌متر متغیر است.
ریشه: تاپ روت
گل‌ها: نسبتاً کوچک هستند، طولشان بین 2 الی 4 سانتی‌متر بوده و قطرشان نیز بین 2-3 سانتی‌متر متغیر است. این گل‌ها بسیار متمایز بوده، رنگشان در طیف قرمز آجری تا بنفش قرار دارد. معمولاً تیره هستند و نوعی رنگ‌پریدگی در آن‌ها مشاهده می‌گردد. تعدادی از گل‌ها معمولاً با یکدیگر در نوک ساقه رشد می‌کنند.
فصل شکوفه‌دهی: فصل بهار موسم شکوفه‌دهی آن است و گل‌ها به مدت 12 روز باز می‌مانند.
میوه‌ها: گرد هستند، رنگ قرمز روشن دارند و البته لکه‌های سفید فراوان روی آن‌ها مشاهده می‌شود. موسم میوه‌دهی کاکتوس بین ماه‌های خرداد و تیر است. بسیار شایع است که چندین میوه به صورت همزمان در نوک ساقه مشاهده شوند.

این گیاه نسبتاً نادر بوده و مشهور به این است که پرورش آن از طریق ریشه‌هایش دشوار می‌باشد. به نوعی نسبت به آبیاری بیش از حد حساس است (آسیب در برابر پوسیدگی) و البته رشد آرامی دارد. آن را در کمپوست معدنی و مخصوص کاکتوس پرورش داده و زه‌کشی را برایش فراهم کنید. آبیاری را به صورت متوسط انجام دهید. در طول فصل زمستان یک مکان کاملاً خشک را ترجیح می‌دهد. یک گلخانه‌ی بدون گرمایش برای آن ایدئال است. می‌تواند در دماهای پایین و حدود منفی 7 درجه نیز زنده بماند. آن‌ها بهترین عملکردشان را در مقادیر زیاد نور آفتاب بروز داده و در صورتی که نور کافی در اختیارشان قرار نگیرد، رشد کم و شکل غیرطبیعی خواهند داشت. تهویه‌ی خوبی را برایشان فراهم کنید.
آن را به میزان اندک آبیاری کرده و در طول زمستان یا زمانی که دمای شب به زیر منفی 10 درجه می‌رسد، آن را کاملاً خشک نگه دارید. گیاهان بالغ به سادگی پوسیده شده و پس از کاشت از بین می‌روند، بنابراین باید در مورد آبیاری محتاط باشید. اگر گلدانتان بزرگ است کمتر از میزان متوسط آب بدهید.
در طول فصل رشد یک بار آن هم با استفاده از کود مخصوص کاکتوس‌ها و ساکولنت‌ها فرایند تغذیه را انجام دهید. آن‌ها در خاک ضعیف نیز رشد کرده و باید از میزان محدودی کود برایشان استفاده شود، زیرا در غیر این صورت شاخ‌وبرگ فراوانی را تولید خواهند کرد و تحت تهاجم بیماری‌های قارچی قرار خواهند گرفت.
این کاکتوس می‌تواند تعدادی از حشرات را به خود جلب کند، اما گیاهانی که شرایط خوبی دارند قاعدتاً عاری از هرگونه آفت می‌مانند، علی‌الخصوص اگر در مخلوط خاک معدنی پرورش داده شده و از تهویه و نور خورشید کافی بهره بگیرند. درهرحال مواظب عنکبوت‌های قرمز، شپشک، تریپس و شته باشید.

تولیدمثل و تکثیر:

از طریق بذر انجام می‌شود. نیاز به گلدانی نسبتاً بزرگ دارد تا بتواند ریشه‌های وسیع خود را در آن جای بدهد و البته باید زه‌کشی خوبی برای آن فراهم گردد. امکان دارد آن‌ها چندین سال در همان گلدان بمانند. دانه‌ها می‌توانند در گلدان‌های خوب، دارای زه‌کشی خوب و خاک ماسه‌ای کاشته شوند، آن هم در زمانی که فصل بهار رسیده و هوا گرم است. دانه‌ها را با لایه‌ی نازکی از شن بپوشانید و از زیر آبیاری کنید و قارچ‌کش بزنید تا از مرطوب شدن آن جلوگیری شود. برای 1-2 هفته گلدان‌ها را با ورقه‌ای از شیشه بپوشانید تا سطح رطوبت را بالا نگه دارد. شیشه را جدا کرده و آن را با پارچه‌ی نازک بپوشانید و یکی دو بار در روز مرطوبش کنید. این کار را به مدت 2 هفته ادامه دهید که تا آن زمان اکثر بذرها باید جوانه زده باشند. پس از جوانه‌زنی می‌توانید مرطوب کردن را هر دو روز یک بار و سپس هر سه روز انجام دهید تا گیاهان کوچک پرورش پیدا کنند.