بذر کاکتوس پاکی سرئوس پرینگلی pachycerus pringlei seeds

پاکیسرئوس پرینگلی  یا پاکی سرئوسرینگلی یکی از خاص‌ترین و شناخته‌‎شده‌ترین کاکتوس‌های ستونی ویژه در صحرای سونوران می‌باشد که ساگوارو، کاکتوس لوله‌ای و سنیتا را در خود جای می‌دهد. تمامی این کاکتوس‌ها به خاطر اندازه‌ی بزرگ و معماری منحصربه‌فرد خود معروف هستند. این گونه به ارتفاع تقریباً 20 و عرض 5 متر می‌رسد، درحالی‌که قطر تنه‌ی آن 2 متر بوده و وزن آن به چند تن می‌رسد. شاید عمر این کاکتوس به بیش از 200 سال رسیده و می‌توان آن را بزرگ‌ترین کاکتوس در دنیا دانست.

رشد: کاکتوسی مشابه درخت و ستونی که از نزدیکی زمین و ارتفاع 2-3 متری انشعابات خود را شروع می‌کند. گیاهان جوان پاکیسرئوس پرینگلی برای چند سال دارای پایه‌ی نازک و بلند هستند، اما کم‌کم و پس از شکل‌گیری انشعابات بر ضخامتشان افزوده می‌شود. در موقعیت‌های مطلوب، گیاهان غالباً به ارتفاع 10-12 متر می‌رسند و بین 5-6 الی 30 انشعاب را ایجاد می‌کنند. به ندرت پیش می‌آید پاکیسرئوس پرینگلی قامت راست خود را به همراه شاخه‌های شق حفظ کند. آن‌ها معمولاً به گونه‌ای به نظر می‌رسند که انگار تحت تاثیر باد دچار اعوجاج شده‌اند و تعادلشان به خاطر وزن زیاد بر هم می‌خورد.

ریشه: سیستم‌های ریشه نسبتاً کم‌عمق هستند اما به صورت افقی تا طول 20 متر یا بیشتر ادامه می‌یابند. یک رابطه‌ی همزی‌گری با گروه‌های باکتریایی و قارچی بر روی ریشه‌ها، به پاکیسرئوس پرینگلی اجازه می‌دهد که حتی در صورت عدم وجود خاک، بر روی سنگ رشد کند. زیرا باکتری می‌تواند نیتروژن را از هوا بگیرد و آن را در سنگ تجزیه کند تا مواد مغذی ایجاد کند. حتی کاکتوس باکتری‌های همزی را در دانه‌هایش بسته‌بندی می‌کند.

یکی از عکسهای بسیار زیبا از پاکی سرئوس پرینگلی

تنه: شق بوده و در صورتی که خوب شکل بگیرد قطرش به 60 سانتی‎‌متر می‌رسد. پایه‎‌ی آن بزرگ می‌شود و به شکلی مبهم پای یک فیل را ذر ذهن تداعی می‌کند. در تنه‌ی درختان قدیمی، یک پوسته‌ی خاکستری ملایم جایگزین سطح سبز می‌شود و دیگر نشانه‌ی چندانی از دنده‌ها نیست، زیرا با توجه به افزایش ضخامت ثانویه به شکل مسطح درآمده است.

ساقه‌ها (شاخه‌ها): به شدت روغنی هستند، رنگ سبز-آبی تا سبز تیره داشته و در ادامه به سبز-زرد تغییر می‌کنند و قطرشان 20-40 سانتی‌متر است. در گیاهان پیر بر روی شاخه‌ها نیز پوسته‌‌ی زبر شکل می‌‌گیرد و به ترتیب از بالا به سمت دنده‌ها سرازیر می‌شود.

دنده‌ها: 10-16 عدد هستند، در ابتدا عمیق‌اند اما با افزایش سن از عمرشان کاسته می‌شود. رنگ سبز خالص با خطوط تیره‌ی کم‌رنگ که از پایین شکاف تا راس گیاه ادامه دارند، علامت‌گذاری می‌شود. دنده‌های عمودی آکاردئون‌مانند پاکیسرئوس را قادر می‌کنند که به ازای رطوبت جذب‌شده منبسط یا به میزان رطوبت مصرفی منقبض شود و بدین ترتیب در پراکنده کردن تشعشع خورشید نقش دارد.

هاله‌ها: در گیاهان جوان، دنده‌ها با مجموعه‌ای متراکم از هاله‌ها که کرک‌های سفید دارند، پوشانده‌ شده‌اند.

خارهای مرکزی: بین 1 الی 3 خار سفید و خاکستری با نوک‌های تیره‌تر که 3 سانتی‌متر طول دارند، مشاهده می‌شود.

خارهای شعاعی: بین 7-10 خار در رنگ‌های سفید تا خاکستری-مشکی که 2 سانتی‌متر طول دارند مشاهده می‌گردد.

گل‌ها: از روی هاله‌ها و دقیقاً از راس ساقه تا فاصله‌ی 30-40 سانتی‌متری از آن رشد می‌کند. این گل با اشکال قیف و زنگوله در طول شب و روز باز می‌شود، سفیدرنگ است و تا 8 سانتی‌متر طول دارد؛ لوله‌ی گل نیز دارای خال‌های کوچک به همراه انبوهی از کرک‌های قهوه‌ای است.
فصل شکوفه‌دهی: بهار (از اواسط فروردین تا اواسط اردیبهشت)

گلهای بسیار زیبای سفید پاکی سرئوس پرینگلی

میوه‌ها: کروی بوده و در زمان رسیدن به نوعی خشک می‌شوند، طولشان تا 7 سانتی‌متر می‌رسد و با لایه‌ای قهوه‌ای و زردرنگ پوشانده می‌شوند. این میوه حدوداً حاوی 500 دانه‌ی کوچک است که تعداد زیادی از آن‌ها عقیم هستند.

کاشت و تکثیر: این گیاه پرورش نسبتاً ساده‌ای دارد. در طول فصل تابستان بهتر است که گیاه را در محیط بیرون که دمایش می‌تواند از 30 درجه بالاتر برود نگه‌‎داری کنید و این امر آسیبی را برای آن به همراه نخواهد داشت. زه‌کشی خوب را فراهم کرده و از یک کمپوست معدنیِ باز و دارای تخلیه‌ی آزاد بهره بگیرید که اجازه‌ی نفس کشیدن را به ریشه‌ها بدهد. آن‌ها یک دوره‌ی استراحت کوتاه برای زمستان را می‌پسندند و در طول ماه‌های زمستان باید تقریباً خشک نگه داشته شوند. اگر به خاک اجازه دهید که به مدت طولانی خشک بماند، کمبود ریشه می‌تواند مشکلاتی را باعث شود که در صورت رطوبت و سرمای زیاد برای محصول پیش خواهد آمد. از فروردین به بعد گیاه شروع به رشد می‌کند و آبیاری باید به تدریج تا ماه خرداد افزایش یابد که گیاه در آن زمان به رشد کامل خود رسیده است.
در طول تابستان به صورت منظم آبیاری را انجام دهید، آن هم به میزانی که گلدان بتواند آن را تخلیه کند و سینی زیر گلدان پر از آب نشود. در طول آب‌وهوای گرم احتمالاً به آبیاری بیشتری احتیاج دارید زیرا گیاه به شکلی فعال در حال رشد است. از اواخر مهر باید آبیاری را کاهش دهید تا گیاه را برای حرکت به سمت حالت شبه‌سکون وادار کنید.
نیاز به نور کامل آفتاب دارد، مگر اینکه با آفتاب سخت تابستان طرف باشیم. اگر در تاریکی نگه داشته شود پوست سبزتری پیدا کرده و در برابر پوسیدگی ناشی از آبیاری بیش از حد آسیب‌پذیرتر می‌شود.
اگر کمپوست تازه است نیازی به تغذیه نیست و در تابستان گیاه را تغذیه کنید، البته به شرطی که به تازگی تعویض گلدان نشده باشد. نمونه‌های پرورش‌یافته می‌توانند در مدت کوتاه دمای منفی 4 درجه را تحمل کنند، اما بهتر است آن‌ها را در دمای بالای صفر نگه داریم تا لکه‌های زشت روی پوستش شکل نگیرد.

تکثیر: از طریق بذر یا قلمه‌ی ساقه‌ی گیاهان بزرگ‌‎سال تکثیر می‌شود.