بذر گیاه دارویی کاسنی یا هندبا (Cichorium intybus)

مصارف خوراکی:

برگ‌های آن به صورت خام و پخته مصرف می‌شوند، برگ‌ها نسبتاً تلخ هستند، علی‌الخصوص در زمانی که گیاه به مرحله‌ی گل‌دهی رسیده است. برگ‌ها غالباً در شرایطی که نور به آن‌ها نمی‌رسد، سفید می‌شوند. این نرسیدن نور در زمانی اتفاق می‌افتد که کل برگ‌ها را جدا کرده و رشد جدید را در گیاه تحریک می‌کنیم یا زمانی که گیاه را با سبد یا موردی مشابه می‌پوشانیم. برگ‌های رنگ‌پریده غالباً در سالادهای زمستانی استفاده شده و همچنین پخته می‌شوند. برگ‌هایی که سفید نشده‌اند، از تلخی کمتری در زمستان برخوردار بوده و می‌توانند در هر زمان از سال، به عنوان یک افزونه‌ی عالی برای سالادها مطرح باشند. گل‌های گیاه کاسنی به صورت خام مصرف می‌شوند. گل کاسنی یک چاشنی خوب برای کاسه‌ی سالاد است، اما باز هم می‌توان گفت اندکی تلخ می‌باشد. ریشه همانند هویج وحشی به صورت پخته مصرف می‌گردد. ریشه‌های جوان و پخته می‌توانند یک سبزی خوشمزه را به وجود بیاورند. ریشه را به عنوان یک غذای ایدئال برای دیابتی‌ها می‌دانند، زیرا اینولین دارد. اینولین نوعی نشاسته است که نمی‌تواند توسط انسان‌ها هضم شود و به صورت مستقیم از دستگاه گوارشی عبور می‌کند، بدین‌ترتیب استفاده از آن توسط افراد دیابتی مشکلی ایجاد نمی‌کند. درهرحال، اینولین می‌تواند به عنوان شیرین‌کننده استفاده شود و برای استفاده‌ی افراد دیابتی مناسب است. ریشه‌ی کاسنی عاری از مواد مضر است و ذاتاً ترکیبی غلیظ از سه نوع قند (پنتوز، لوولوز و دکستروز) در کنار تاراکسارسین (ماده‌ی تلخ قاصدک) می‌باشد. این گیاه به عنوان یک منبع مهم از لوولوز محسوب می‌شود. ریشه‌ها در سوپ‌های فصلی، سس‌ها و آبگوشت مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا رنگی غنی و عمیق دارد. ریشه‌ی سرخ‌شده‌ به عنوان یک جایگزین غنی از کافئین برای قهوه محسوب می‌شود. ریشه‌های جوان طعم نسبتاً تلخی را در حالت سرخ‌شده دارند و ریشه‌هایی که عمرشان بیش از 2 سال است، تلخ‌تر می‌شوند.

مصارف پزشکی:

کاسنی تاریخچه‌ای غنی دارد و به واسطه‌ی تاثیر مقوی برای کبد و دستگاه گوارشی، ارزشمند است. آن را در گیاه‌شناسی مدرن مورد استفاده قرار می‌دهند، اگرچه به عنوان بخشی غالب از رژیم غذایی استفاده می‌شود. ریشه و برگ‌های گیاه نقش اشتهاآور، کمک‌کننده به هاضمه، ادرارآور، ضد قند خون، آرامش‌بخش و مقوی را ایفا می‌کند. ریشه‌ها فعالیت دارویی بیشتری دارند. نشان داده شده که عصاره‌ی ریشه در درمان زردی، بزرگ شدن کبد، نقرس و روماتیسم تاثیر دارد. عصاره‌ی گیاهی که تازه برداشت شده برای درمان سنگ مثانه استفاده می‌شود. ریشه می‌تواند به صورت تازه یا خشک استفاده شود و بهتر است که برداشت آن در پاییز انجام گیرد. وقتی که گیاه به گل‌دهی می‌رسد، برگ‌ها برداشت می‌شوند و می‌توانند برای استفاده‌های بعدی خشک شوند. عصاره‌ی ریشه به صورت تجربی نشان داده که ضربان قلب را آرام یا تضعیف می‌کند. تحقیقات علمی نشان داده‌اند که گیاه می‌تواند ضربان نامنظم قلب را درمان نماید. صمغ موجود در ساقه‌ها می‌تواند بر روی زگیل به کار گرفته شود و آن‌ها را نابود کند.

ریشه‌ها به صورت بالقوه برای تولید بیومس (زیست‌توده) و مصارف صنعتی استفاده می‌شوند. آن‌ها غنی از نشاسته‌ی «اینولین» هستند که می‌تواند به سادگی به الکل تبدیل شود. نوعی رنگ آبی از طریق برگ‌های گیاه استخراج می‌شوند. گل‌ها به عنوان عنصر جایگزین «QR» و فعال‌کننده‌ی کمپوست محسوب می‌شوند. این ماده ترکیبی از چندین گیاه خشک و پودرشده است که می‌تواند به کمپوست اضافه شود تا فعالیت باکتریایی تسریع شود و بدین ترتیب، زمان موردنیاز برای ساخت کمپوست کاهش بیابد.